Uznaje się, iż święci się nie psują - kto się odważy sprawdzić?
Otto III to dwudziestoletnie genialne cesarskie dziecko, kt贸remu powierzono władzę nad największą potęgą chrześcijańskiego świata. Od trzeciego roku życia w koronie. Otoczony najwybitniejszymi umysłami epoki. Zmęczony władzą, znajduje upodobanie w ekstazie. Bolesław Chrobry to trzydziestotrzyletni mężczyzna. Świadomy siebie, rozgrywający sojusze. Kocha kobiety, seks, szaleńcze polowania, przyjaci贸ł, mocne wrażenia. Pragnie korony i dla niej got贸w jest na wszystko. Europa wchodzi w rok tysięczny.
Dwubiegunowa konstrukcja "Gry w kości" poprzez osobne sekwencje dworu piastowskiego, cesarskiego i papieskiego - świata Bolesława Chrobrego i świata Ottona III - wiedzie do spotkania w Gnieźnie w marcu 1000 roku. Każdy z władc贸w zagra wtedy o wszystko.
Ta powieść unika monumentu, koturnu, przerysowania. Jest wsp贸łczesna do szpiku: wojna wywiad贸w, polityka, racje stanu, manipulacja informacją, średniowieczny public relations. A jednocześnie doskonale oddaje realia historyczne, szczeg贸ł, detal i to, co w średniowieczu najgłębsze: mentalność epoki, w kt贸rej religijna ekstaza i okrucieństwo graniczą ze sobą. Z każdego grzechu można się wyspowiadać. Wszystko dzieje się szybko, bardzo szybko. "Gra w kości", chociaż może zdawać się brawurowa historycznie - opiera się na faktach. Tych, kt贸re można wyczytać ze źr贸deł. Tych, kt贸rych szukamy między ich wierszami. Co się wydarzy, gdy Bolesław stanie z Ottonem twarzą w twarz? A gdzie miejsce świętego Wojciecha Adalberta? To jest właśnie "Gra w kości".
